Eerste week - eerste indruk

Na een week radiostilte dan nu toch eindelijk een bericht vanuit Congo ;)

Na een korte vlucht van Amsterdam naar Parijs, voornamelijk gevuld met zakenlui, had ik op Charles De Gaulle een uur de tijd om van de Europese terminal naar de Intercontinentale terminal te wandelen. Tijd zat zou je denken, ware het niet dat CDG voor een stop-over een ware ramp is. Meerdere paspoort controles, een halve marathon en een busrit verder stond ik als een van de weinige blanken in rij om in te stappen bij het vliegtuig van Air France naar Brazzaville (Congo).

Bij aankomst in Brazza was ik er blij dat er vanuit Brasco een ‘protocole’ klaarstond (yep, met bordje ‘Robert Van’; dat met die achternaam snappen ze hier niet zo) die mij door de ondoorzichtige wirwar van rijen voor de douane en paspoortcontrole hielp. Trouwens ook de allereerste keer dat ik inderdaad werd gecontroleerd op een gele koorts inenting.

De vervolgreis van Brazza naar Pointe Noire ging ook per vliegtuig; een antieke Boeing 737 die aan de aanduidingen in het vliegtuig te zien klaarblijkelijk eerder dienst had gedaan in Indonesie, en die samen met een oude Fokker de vloot vormt van Trans Air Congo. Toevallig zat ik in het vliegtuig met de DRH, Directeur Ressource Humaines van Brasco, wat dan weer als voordeel had dat ik niet wederom door de wirwar van controles hoefde bij aankomst op het vliegveld maar dat ik via de ‘VIP’ uitgang het vliegveld mocht verlaten. Op het vliegveld van Pointe Noire pikte Peter Huizing mij op; de DMC, Directeur Marketing et Commercial van Brasco, een van de twee enige Nederlanders in het bedrijf hier en als DMC ‘opdrachtgever’ voor mijn project.

De volgende dag vroeg uit bed, waar de rest van de dag in het teken stond van een briefing om direct zoveel mogelijk over het project te weten te komen. Ik doe dit project samen met Vianney, project manager binnen het bedrijf, dus ’s avonds met hem wat gegeten. Omdat ik nog geen lokaal rijbewijs heb, en omdat dat nog wel eens een week of 4 kan duren, is hij ook direct mijn chauffeur voor de komende tijd. Daarna zal ik mijn eigen auto hier hebben (Toyota Landcruiser Prado :) ), dus dan eindelijk iets mobieler en minder afhankelijk.

De brouwerij is een van de grotere bedrijven in de stad, waarbij de merken Primus, Mutzig en Ngok de lokale bieren zijn en Heineken het import merk. Een fles 0,65 Primus kost hier 550 CFA, een cent of 80 in euros. Daarnaast wordt hier ook onder licentie Coca Cola en Fanta gemaakt.

Om wat meer kennis van de markt te krijgen ben ik samen met Vianney en Lucien (hoofd van alle sales representatives in PNR) een bezoek gebracht aan KM4, een cartier populaire niet ver van de brouwerij. Toen werd de werkelijkheid toch wel weer duidelijk; dit is Afrika. Geiten die op de vuilstort plastic staan te eten, golfplaten huizen en alleen in deze wijk al tientallen kappers. Dat laatste past in de theorie die ik samen met Mike heb ontwikkeld in Zuid Amerika, en die ook hier aardig lijkt te kloppen; hoe armer het land, hoe meer kappers er zijn…

Het verkeer hier is hopeloos. Omdat er geen openbaar vervoer bestaat, heeft de taxi sector zich aardig ontwikkeld en dat is ook de reden dat het hier vreselijk druk is op straat aangezien meer dan de helft van alle autos uit taxi’s bestaat. (allemaal dezelfde uit Europa geïmporteerde aftanse Toyota corrola’s). Voordeel daarvan is dan weer dat er maar weinig ongelukken zijn, omdat je door de drukte niet harder kan dan een kilometer of 40/50 per uur en dus niet vaak de 3e versnelling nodig hebt. Zo ongeveer op elke hoek van de straat staat een stopbord, en als hij er niet meer staat komt het omdat het is weggehaald. Maakt niet uit; je krijgt bij doorrijden vervolgens nog steeds een bekeuring van de politie omdat die vindt dat je dat hoort te weten. Zeker als je blank bent wordt er al snel gevonden dat je iets fout doet, wat voor de politie natuurlijk een aanvulling op het salaris betekent. Dat ondanks de campagnes op tv om corruptie te voorkomen. Gelukkig draagt de politie hier geen wapen (vindt de president te gevaarlijk voor zichzelf in geval van onrust).

Malaria is hier wijdverspreid, en collega’s vertellen dat ze zelf al meerdere malen malaria hebben gehad. Dit wordt vervolgens opgelost door een van de vele medicijnen die eindigen op –inine te nemen, maar nog steeds gaan er heel veel mensen aan dood. Ondanks het feit dat het het droge seizoen is nu, zitten er heel erg veel muggen. Ook smeren dus.

Volgende week gaat het project van start op de brouwerij in Brazzaville, en zullen we dus woensdagavond of donderdagochtend vroeg richting Brazza vertrekken om daar een week te blijven. Vervolgens starten we het project gelijktijdig in Pointe Noire en Owando (helemaal in het noorden van Congo). Komende dagen dus nog erg druk met alle voorbereidingen. Ik hou jullie op de hoogte.

Ik heb inmiddels een lokale telefoon (242 4411516), maar meerdere mensen hebben al geprobeerd te smsen en deze komen niet aan. Dat kan wel op mijn eigen telefoonnummer.

Groeten vanuit Pointe Noire,

Robert.

Ps: fotos volgen in de loop van de week. Internet is niet al te snel…