Back in Brazil!
Door: Robert
Blijf op de hoogte en volg Robert
04 Juni 2005 | Brazilië, Brasilia
Na een busrit waarin we ons niet verveeld hebben, kwamen we aan in het smokkelstadje Ciudad del Este (Paraguay). Helaas was net de laatste bus richting Brazilië vertrokken en waren we bijna genoodzaakt een motortaxi te nemen, ware het niet dat een vriendelijke vrouwelijk medereiziger ons aanbood een lift te geven richting grens. De steden Ciudad del Este en Foz do Iguazu liggen beiden aan de oever van de Rio Paraná, verbonden door een brug die tevens de officiële grens vormt. Omdat de Paraguayaanse zijde niet als de meest veilige bekend staat hebben we maar een taxi gepakt naar Foz (en zodoende onze exit-stamp van Paraguay gemist).
De volgende dag gingen we een kijkje nemen bij 's werelds grootste waterkrachtcentrale: de Itaipu dam. Alhoewel de grootte zeker iets was om over naar huis te schrijven, waren wij allen een tikkeltje teleurgesteld wegens het gebrek aan natuurgeweld. Schijnbaar wordt alleen bij een overvloed aan water de dam wagenwijd opengezet, maar dit gebeurt zelden.
Dit gebrek aan natuurgeweld werd de volgende dag meer dan goed gemaakt toen we naar de Iguazu watervallen gingen; 275 watervallen die onder luid gebulder naar beneden storten. Wij gingen voor de full-tour aan Argentijnse kant (weer 2 stempels in het paspoort!), waarbij een boottocht vooraf werd gegaan door een hele saaie 4x4 tour door de jungle (waar zelfs een peuter op een driewieler geen probleem mee zou hebben...). De boottocht daarentegen was geweldig: gepowered door 2 gigantische buitenboordmotoren schoten we over de rivier stroomopwaarts richting de watervallen, om vervolgens zeik-, en zeiknat te worden door rakelings langs de watervallen te scheren. Super! Even later te voet richting het treinstation van het nationaal park, waar we een treintje pakten richting het treinstation in de buurt van de Garganto del Diablo; de devil's throat. Een wandeltocht over een lange brug via kleine eilandjes in de rivier bracht ons aan de rand van dit meest intense stukje waterval; een gigantisch gat waar de gehele rivier in lijkt te verdwijnen. Inmiddels een beetje opgedroogd toogden wij terug naar het treinstation om de allerlaatste trein richting de uitgang te pakken. Foz was great!
De volgende dag namen wij afscheid van Mike, die helaas eerder dan gepland terug moest gaan naar Nederland. Hij zal nu (4-6, 12:34u Braziliaanse tijd) inmiddels onderweg zijn naar het vliegveld in Rio de Janeiro. CU in 2 weeks, goede reis.
Wij besloten een paar dagen langer in Foz te blijven om Robert de gelegenheid te geven even goed uit te zieken. Vanavond zullen wij verder reizen richting Campo Grande: entrance gate to the Pantanal!
Groeten,
Robert & Alex
De volgende dag gingen we een kijkje nemen bij 's werelds grootste waterkrachtcentrale: de Itaipu dam. Alhoewel de grootte zeker iets was om over naar huis te schrijven, waren wij allen een tikkeltje teleurgesteld wegens het gebrek aan natuurgeweld. Schijnbaar wordt alleen bij een overvloed aan water de dam wagenwijd opengezet, maar dit gebeurt zelden.
Dit gebrek aan natuurgeweld werd de volgende dag meer dan goed gemaakt toen we naar de Iguazu watervallen gingen; 275 watervallen die onder luid gebulder naar beneden storten. Wij gingen voor de full-tour aan Argentijnse kant (weer 2 stempels in het paspoort!), waarbij een boottocht vooraf werd gegaan door een hele saaie 4x4 tour door de jungle (waar zelfs een peuter op een driewieler geen probleem mee zou hebben...). De boottocht daarentegen was geweldig: gepowered door 2 gigantische buitenboordmotoren schoten we over de rivier stroomopwaarts richting de watervallen, om vervolgens zeik-, en zeiknat te worden door rakelings langs de watervallen te scheren. Super! Even later te voet richting het treinstation van het nationaal park, waar we een treintje pakten richting het treinstation in de buurt van de Garganto del Diablo; de devil's throat. Een wandeltocht over een lange brug via kleine eilandjes in de rivier bracht ons aan de rand van dit meest intense stukje waterval; een gigantisch gat waar de gehele rivier in lijkt te verdwijnen. Inmiddels een beetje opgedroogd toogden wij terug naar het treinstation om de allerlaatste trein richting de uitgang te pakken. Foz was great!
De volgende dag namen wij afscheid van Mike, die helaas eerder dan gepland terug moest gaan naar Nederland. Hij zal nu (4-6, 12:34u Braziliaanse tijd) inmiddels onderweg zijn naar het vliegveld in Rio de Janeiro. CU in 2 weeks, goede reis.
Wij besloten een paar dagen langer in Foz te blijven om Robert de gelegenheid te geven even goed uit te zieken. Vanavond zullen wij verder reizen richting Campo Grande: entrance gate to the Pantanal!
Groeten,
Robert & Alex
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
