Terug naar start: - The End -

Nadat zo´n drie maanden geleden bij ons bezoek aan de Corcovado (Cristo Redentor; het bekende christusbeeld boven op de berg) het weer niet helemaal meezat (http://robertmike.waarbenjij.nu/index.php?intMessageId=426300) hadden we gisteren meer geluk. Met een stralend blauwe hemel hadden we een geweldig uitzicht over de gehele stad. Terwijl we, toen we het allereerste treintje om half negen ´s ochtends naar boven namen, nog dachten van:`goh, wat is het hier rustig`, werden we op de weg naar beneden bijna onder de voet gelopen door honderden Fuji-Japanners. Blij dat we de grote menigte voor waren pakten we de bus richting Ipanema om daar de gympies uit en de havaianas aan te trekken: Relaxy-mode on,cocosnootje op het strand gedronken en te voet richting Copacabana gegaan. Wij met onze reflecterend-witte bovenlichamen vielen gelukkig niet op tussen de van muscle-beach afkomstige negers Omdat Alex nog een punt op zijn checklist wilde afwerken, rende hij tussen de minibikini´s door de golven in. Wat hij toen nog niet wist was dat Lonely Planet het zwemmen in de baaien rondom de stad nadrukkelijk afraadt ´due to contamination and sewage disposal...´.

Enigzins groenbruingekleurd, maar met een vinkje op de lijst erbij toogden wij richting Rio´s Landmark Numero Dois; Pão de Açúcar (bekend van TV! : James Bond en Jaws gaan elkaar daar in ´Moonraker´ te lijf.) Waar we geluk hadden met de drukte bij de Corcovado, hadden we pech bij de Sugar Loaf; enorme drommen mensen wachtend op het kabelbaantje... ´Enige tijd later´ werd ons wachten beloond met een fraai uitzicht over de stad, ditmaal van de andere kant.

Ons dinner genoten we bij ´Garota de Ipanema´; bekend vanhet gelijknamige liedje, op deze plaats gecomponeerd door Antonio Carlos Tom Jobim & Vinícius de Moraes. Het eten was geen groot succes, evenals de ambiance, maar het gaat toch om het idee, nietwaar?

Na een erg gezellig, maar met 16 dagen veel te kort verblijf van Alex in Zuid Amerika is ook hij zojuist in het vliegtuig gestapt richting NL. En tja, toen was ik hier alleen... Morgen gaat mijn vliegtuig om 1435 lokale tijd, terug richting het Europese vasteland. 3 maanden Zuid Amerika, vreselijk veel gezien en beleefd. Geweldig!

Robert