Muggenziften en buraco pijn

Na een bustochtje van zo´n 16 uur kwamen we aan op de busterminal van Campo Grande. Waar we door de Lonely PLanet al voor gewaarschuwd waren, gebeurde ook direct: nog voor we de bus uit waren werden we bestormd door toeroperators die ons trips naar de pantanal aanboden. Hier hadden we na deze bustrip nog helemaal geen zin in en we maakten ons zo snel mogelijk uit de voeten richting een hotel. Na een paar uurtjes rust begaven wij ons weer buiten en kwamen we toevallig de eigenaar van 1 van deze touroperators tegen. Zijn verhaal stond ons wel aan (hij had tenslotte Martin Gaus als gast gehad...)en we besloten met hem mee te rijden naar zijn kantoor in een flink aftandse, 30 jaar oude Volkswagen Puma. Waar je overigens geen sleutel voor nodig had om hem te starten, maar een knop in het dashboardkastje voldoende was.

We kozen een tour uit en de volgende ochtend, half 8, pakten wij de bus richting het miniscule gehucht Buraco das Piranhas (letterlijk: piranha gat). Hier werden we 's middags opgepikt door een echte pick-up truck, die ons over een zandpad richting onze fazenda bracht: een gammel houten gebouw op palen aan de oever van de rio miranda. Zonder stroom en warm water, maar met drie giftige kikkers en een reusachtige kakkerlak als roommates, hadden we een zeer luxe kamer Vlak voor het avondeten gingen we vissen op piranhas, maar het tijdstip was vrij ongelukkig gekozen: blijkbaar komen de meeste muggen (die hier 3x zo groot en agressief zijn en dwars door je kleding heen steken) ook hier tijdens zonsondergang tevoorschijn... hadden we kunnen weten.

De volgende ochtend waren we al vroeg op, met de brulapen als wake-up call, en stond er een urenlange boottocht door de moerasjungle op het programma. Met onze dierenchecklist (welke beestjes we beslist wilden zien) gingen we op pad en vonden wij o.a. honderden alligators (Steve Irwin eat your heart out), een stel capibara's, nog wat jaburu's (de op 2 na grootste vogel ter wereld), apen en grote getalen andere vogels waaronder toekans en verschillende soorten papegaaien. In de loop van de middag meerden wij aan bij een boerderij en koos Alex er nog voor om 2 uurtjes te gaan paardrijden, met als gevolg dat hij nu met spierpijn in de kont rondloopt Het kampvuur die avond met wat Fransen en Israeli's was een mooie afsluiting van deze trip.

Eenmaal terug in Campo Grande kozen we voor een ietswat luxer onderkomen om bij te komen en ons gebrek aan persoonlijke hygiene te compenseren. We zijn er niet helemaal over uit wie er nou harder stonk, maar op het moment dat je jezelf gaat ruiken heb je te lang niet gedoucht!


Na een 23 uur lange bustocht en een zeer enerverende taxirit zijn we zojuist in Rio beland, maar daar later meer over...

Groeten,
Lex & Rob