Intern @ WFP logistics

De slogan van WFP Logistics is een veelbelovend “we deliver”, en het ontvangen van de 25 kilo zware zakken voedsel in de haven vormt hiervoor het begin. Gedurende mijn 6 maanden hier zal ik in verschillende stadia van de logistieke keten werken, van het ontvangst in de haven via transport hubs tot aan de daadwerkelijke ‘delivery’ bij de beneficiaries.

Afgelopen zondag is de Liberty Eagle aangekomen in de haven van Dar es Salaam, een onder Amerikaanse vlag varende bulk-carrier die 16.000 ton voedsel komt lossen. Voedsel dat uiteindelijk honderden trein- en vrachtwagenkilometers getransporteerd zal worden naar verschillende bestemmingen in onder andere Tanzania zelf, Congo (DRC), Burundi en Rwanda.

Om een beter beeld te creeren van de hoeveelheid voedsel die nu met dit schip is binnengekomen: 16.000 ton staat qua gewicht gelijk aan 160 miljoen potjes met gebakken uitjes (hoeveel maken jullie er per jaar Andre?), 14.060 Volkswagen Golfs of 45.714.286 potjes Calve pindakaas. Pas als ik samen met een inspecteur van de overheid via de ladder naar beneden ga in cargo hold #1 (van de 6) krijg ik een beeld van de hoeveelheid die in dit schip past. Aan een meetlat op de wand van het ruim is zichtbaar dat we bovenop 8 meter cargo staan, die met de hand zal worden opgestapeld tot stapels van 100 stuks en vervolgens met de kraan vanuit het ruim op een op de kade staande trailer wordt gehesen. Geen wonder dat de verwachting is dat het lossen zo’n 10-15 dagen in beslag zal nemen – non stop.

Inmiddels weet ik alles van shipping: van termen als liner-out, charter party en bill of lading tot aan de verantwoordelijkheden van alle betrokken partijen. Omdat het tonnage wat gelost wordt ’s nachts bijzonder laag is bood ik aan om een keer een nachtdienst te draaien; vanaf een uur of 6 ’s avonds tot de volgende ochtend 7 uur. Aangezien mijn opdracht op dit moment puur bestaat uit observeren en rapporteren werd dit een bijzondere nacht, waarbij ik in ieder geval de reden heb ontdekt dat het ’s nachts een stuk minder snel gaat. Ongeveer de helft van de mensen ligt uitgebreid te slapen. De stevedores in het schip zijn zelfs zo creatief om zich te vermommen als een zak cornmeal, wat mij overigens sterk deed denken aan Theo Maassens “pyama in dezelfde kleur als de bank-techniek” om langer op te mogen blijven.

Voor vannacht is een stadionhoorn wellicht dus genoeg om de productiviteit omhoog te krijgen…