Zuid-oost Brazilië

Dag vriendjes en vriendinnetjes,

Maandag en dinsdag (7/8-3)hebben we ontdekt dat in Rio de Janeiro buiten het strand weinig te beleven valt op doordeweekse dagen. Waar op Copacabana vooral de ouderen (well done bruine vellen) rondhangen, bleek Ipanema wel the place to be in Rio en hebben we die dagen daar doorgebracht. Met de metro en bus zijn we naar het strand toegegaan. Opvallend is dat je hier overal flat fares hebt en dus ongeacht de afstand hetzelfde bedrag betaalt.

Woensdag ochtend vertrokken we met de bus naar São Paulo (SP); een trip van ongeveer 6 uur. Eerst een uur of twee langs favela´s (sloppenwijken bestaand uit onafgebouwde krotten; golfplaten, kartonnen dozen en stukken beton) en vervolgens uren aan een stuk door de voorsteden van greater sao paulo gereden. Vele bekende auto- en chemicaliënfabrikanten hebben zich hier gevestigd.

In SP kwamen we aan op het Tiete (nee, niet TIETUH! maar ti-e-che) busterminal om een uur of zeven ´s avonds en pakten we de overvolle metro naar Praça de Paisando waar we ons hotelletje vonden (cheapy-cheapy voor 5 euro pp). In SP zijn er twee districten die ´s avonds wat te bieden hebben (Republica, waar wij zaten, en Vila Olimpia, waar de barretjes zijn). Dezelfde avond nog de omgeving van Republica verkend. In vergelijking tot Rio, wat erg tranquillo is, is SP haastig en opgefokt; iedere straat wordt je benaderd door zwervers en straatverkopers die wat van je willen.

Donderdag 10-3 zijn we naar Vila Olimpia gelopen, terwijl het 35 graden was. Behoorlijke inschattingsfout daar er nergens drinken te koop was en geen enkele bus in de goede richting ging. In de hoofdstraat van Vila Olimpia gelukkig wel een erg lekkere suco de kiwi kunnen drinken. Uit eindelijk met een bus rinchting Sé, in de buurt van Republica, teruggegaan naar ons hotel. Voor de deur van ons hotel hadden we een aanvaring met een aantal locals, wat ons er mede deed toe besluiten door te gaan naar Curitiba, een studentenstadje 300 km zuidelijker.

Vrijdag 11-3 vanaf de Tiete terminal met de onibus vertrokken. Bij de tussenstop kwam een van de medepassagiers, Eduardo, naar ons toe om een praatje te maken. Eenmaal in Curitiba bood hij aan ons naar het geplande hotel te brengen. Het leek ons meer dan veilig gezien Eduardo opgehaald werd door een oudere vrouw en dat beide Engels spraken; iets dat hier duidelijk aangeeft over je achtergrond (enkel studenten en hoger opgeleiden zijn de taal machtig). ´s Avonds meteen een wandelingetje gemaakt door het gezellige Curitiba en wat gedronken in een ??Duitse bar?? waar bier (chopp) in pullen werd geschonken en bratwurst werd geserveerd.

Zaterdag 12-3 zijn we de stad verder gaan verkennen met een kaartje waar geen kont van klopte. Aan een groepje studenten Engels vroegen we de weg. Na een praatje werden we uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje ergens in de stad waar een cover-bandje zal spelen. Nu moeten we creatief zijn omdat we de klompen, kaas en de Amsterdam t-shirts thuis hebben gelaten en toch een presentje willen geven; een echte Hollandse tulp uit Curitiba dan maar.

Cião en de groetjes van Robert & Mike

Opvallend:
- de flat fares
- de opgefokte sfeer in SP
- bijna niemand spreekt Engelsb
- door rood rijden lijkt te mogen als je maar hard genoeg toetert; in SP mag het ´s avonds ECHT ivm het enorme aantal carjackings.
- oversteken is pas verstandig als de locals het doen, eerder is het kamikaze (we hebben al twee hele heftig ongelukken gezien)
- policia loopt hier als een stelletje cowboys met revolvers en shotguns door de straten; allen met een kogelvrijvest aan.

(Foto´s posten is lastig omdat deze nitwits hier allemaal nog op windows 95 draaien)