Still Brazil
Door: Robert
Blijf op de hoogte en volg Robert
19 Maart 2005 | Brazilië, Brasilia
´Nog steeds warm en af en toe een buitje´
Oi! (hoi in het Portugees)
Zaterdagavond (12-3) waren zoals gezegd uitgenodigd door een groepje studenten Engels voor een verjaardag van een van hen. Om half tien afgesproken in Porrao 88, wat zoveel betekent als kelder 88, waar bleek dat The Cure nu pas voet aan de grond heeft gekregen in Brazilië. Uitsluitend muziek uit de jaren ´80 en een prima sfeer. Grappig waren de vreemde blikken toen wij de groep waar mee we op stap waren (10 man incl wijzelf) een drankje aanboden; iets dat voor ons prima kon gezien de prijzen (circa zes euro in totaal voor het rondje), maar waar zelfs het barpersoneel van onder de indruk was. De volgende dag hebben we met dezelfde mensen afgesproken op een andere plek in Curitiba, waar men claimde alle bieren van de wereld te hebben (de naam luidde Birra do Mundo) maar waar Heineken niet werd geschonken. Dan maar een Skol, het goedkoopste Braziliaanse bier.
De dag erop besloten we de bus te nemen verder naar het zuiden richting Florianopolis (een reis van voor ons inmiddels ´slechts´ 4,5 uur). We besloten direct naar ´het eiland´ te gaan; Florianopolis-stad ligt deels op het vaste land en heeft een aantal dorpjes op het eiland Santa Catarina liggen, waaronder Barra da Lagoa waar wij een pousada vonden (een appartementje). In plaats van uit eten te gaan besloten wij om op de kosten te besparen zelf te koken, gezien het feit dat we beschikten over een keukentje. Dus Robert en Mike in een supermercado opzoek naar de ingrediënten voor een overheerlijke studentikoze macaroni, die echt overal op aarde bereid kan worden. Na een stevige portie macaroni mét aluminium (afkomstig van het beroerde keukengerei), besloten we dat dit voorlopig de laatste keer was dat we gekookt hadden. ´s Avonds naar het dichtsbijzijnde strand gelopen (14 km lang strand op 5 min lopen) en daar een drankje genomen ´com vista sul mare atlantico´ (of Portugees onze sterkste kant is....)
Gezien de verdere planning van de trip ons de komende tijd langs weinig strand zal leiden, zijn we dinsdag opzoek gegaan naar het nummer drie strand van Brazilië (praia Mole), dat inderdaad de moeite waard bleek (met de bus 10 min over een extreme klim). Foto´s kunnen we posten als we weer meer webspace hebben
Weer niets geleerd (hopeloze gevallen); twee weekdieren die na de nodige uurtjes subtropische zon toch meer gelijkenis vertoonden met kreeften, ondanks de factor 8 solar protetora. Robert kreeg het ´s avonds extra zwaar te verduren toen de lunch (onschuldige?? hotdogs) er langs alle kanten acuut uit wilde (om het woord voedselvergiftiging niet in de mond te nemen), wat resulteerde in een hele rustige woensdag die als bed-in werd doorgebracht (arme Doc Robert).
Omdat de hotdogs misschien niet de enige oorzaak waren (Mike leek immers de wc niet meer dan normaal te gebruiken) en onze twijfels hadden over onze low-budget pousada (waar de insecticide in het pannenkastje, AHA!, stond en de kakkerlakken dood onder het bed lagen) zijn we met succes opzoek gegaan naar een ander onderkomen. In hetzelfde dorp, Barra da Lagoa, slechts 10 reais duurder en wel 100x schoner, nieuwer, leuker en beter; op slechts 1 minuut en 21 seconden van de oceaan. Hebben wij het even vervelend
Voor komende week staat Montevideo in Uruguay op de planning; een forse busrit van een uurtje of 20 die doorgebracht zal worden met onze taalgidsjes Spaans in de hand. (wat een oplucht in vergelijking met Portugees)
´Hola señor, uno vino blanco secco por favor!´
Nog wat opmerkelijkheden:
-belachelijk veel plasticzakjes om ieder artikel dat in een supermarkt koopt
-kakkerlakken van 6cm ex voelsprieten
-overal 50Ampere, 220Volt elektrisch verwarmde douchekoppen ZONDER aarde!! water + elektra a real shocker!
-brood ofwel pão, heeft toch ECHT een andere betekenis zoals wij het uitspreken; netjes is anders...
De groeten en tot snel!
Dikke kus voor de meisjes...
Robert & Mike
Oi! (hoi in het Portugees)
Zaterdagavond (12-3) waren zoals gezegd uitgenodigd door een groepje studenten Engels voor een verjaardag van een van hen. Om half tien afgesproken in Porrao 88, wat zoveel betekent als kelder 88, waar bleek dat The Cure nu pas voet aan de grond heeft gekregen in Brazilië. Uitsluitend muziek uit de jaren ´80 en een prima sfeer. Grappig waren de vreemde blikken toen wij de groep waar mee we op stap waren (10 man incl wijzelf) een drankje aanboden; iets dat voor ons prima kon gezien de prijzen (circa zes euro in totaal voor het rondje), maar waar zelfs het barpersoneel van onder de indruk was. De volgende dag hebben we met dezelfde mensen afgesproken op een andere plek in Curitiba, waar men claimde alle bieren van de wereld te hebben (de naam luidde Birra do Mundo) maar waar Heineken niet werd geschonken. Dan maar een Skol, het goedkoopste Braziliaanse bier.
De dag erop besloten we de bus te nemen verder naar het zuiden richting Florianopolis (een reis van voor ons inmiddels ´slechts´ 4,5 uur). We besloten direct naar ´het eiland´ te gaan; Florianopolis-stad ligt deels op het vaste land en heeft een aantal dorpjes op het eiland Santa Catarina liggen, waaronder Barra da Lagoa waar wij een pousada vonden (een appartementje). In plaats van uit eten te gaan besloten wij om op de kosten te besparen zelf te koken, gezien het feit dat we beschikten over een keukentje. Dus Robert en Mike in een supermercado opzoek naar de ingrediënten voor een overheerlijke studentikoze macaroni, die echt overal op aarde bereid kan worden. Na een stevige portie macaroni mét aluminium (afkomstig van het beroerde keukengerei), besloten we dat dit voorlopig de laatste keer was dat we gekookt hadden. ´s Avonds naar het dichtsbijzijnde strand gelopen (14 km lang strand op 5 min lopen) en daar een drankje genomen ´com vista sul mare atlantico´ (of Portugees onze sterkste kant is....)
Gezien de verdere planning van de trip ons de komende tijd langs weinig strand zal leiden, zijn we dinsdag opzoek gegaan naar het nummer drie strand van Brazilië (praia Mole), dat inderdaad de moeite waard bleek (met de bus 10 min over een extreme klim). Foto´s kunnen we posten als we weer meer webspace hebben
Weer niets geleerd (hopeloze gevallen); twee weekdieren die na de nodige uurtjes subtropische zon toch meer gelijkenis vertoonden met kreeften, ondanks de factor 8 solar protetora. Robert kreeg het ´s avonds extra zwaar te verduren toen de lunch (onschuldige?? hotdogs) er langs alle kanten acuut uit wilde (om het woord voedselvergiftiging niet in de mond te nemen), wat resulteerde in een hele rustige woensdag die als bed-in werd doorgebracht (arme Doc Robert).
Omdat de hotdogs misschien niet de enige oorzaak waren (Mike leek immers de wc niet meer dan normaal te gebruiken) en onze twijfels hadden over onze low-budget pousada (waar de insecticide in het pannenkastje, AHA!, stond en de kakkerlakken dood onder het bed lagen) zijn we met succes opzoek gegaan naar een ander onderkomen. In hetzelfde dorp, Barra da Lagoa, slechts 10 reais duurder en wel 100x schoner, nieuwer, leuker en beter; op slechts 1 minuut en 21 seconden van de oceaan. Hebben wij het even vervelend
Voor komende week staat Montevideo in Uruguay op de planning; een forse busrit van een uurtje of 20 die doorgebracht zal worden met onze taalgidsjes Spaans in de hand. (wat een oplucht in vergelijking met Portugees)
´Hola señor, uno vino blanco secco por favor!´
Nog wat opmerkelijkheden:
-belachelijk veel plasticzakjes om ieder artikel dat in een supermarkt koopt
-kakkerlakken van 6cm ex voelsprieten
-overal 50Ampere, 220Volt elektrisch verwarmde douchekoppen ZONDER aarde!! water + elektra a real shocker!
-brood ofwel pão, heeft toch ECHT een andere betekenis zoals wij het uitspreken; netjes is anders...
De groeten en tot snel!
Dikke kus voor de meisjes...
Robert & Mike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
