¿Cambio? ¿Leather jacket...amigo?

Fantastisch! Met de boot naar Argentinië, wat een uitzicht zal je dan toch hebben... Nou, nada. De boot leek een bus met de indeling van een vliegtuig. Achteraf hadden we het kunnen weten; (Robert en Mike aan de balie in Montevideo: ´¿come? ¿bonke bus? No we are not in to that, we would like to go by boat.´´No no, it is buquebus!´

Direct een parillada opgezocht om onszelf te trakteren op een geweldige, malse Argentijnse steak; de wereldfaam is gegrond! Bij terugkomst zijn we waarschijnlijk te verwend om nog een Hollandse biefstuk te eten. Met ons hotel hadden we het meteen getroffen. Knal in het centrum, op 300 meter van voetgangersgebieden Florida en Lavalle. Hoewel het hotel zijn beste tijd gehad heeft, ziet het er geweldig uit met rood en wit marmer, hoge plafonds, visgraten parket, een openhaard in de lobby en dat voor 5 euro pp per nacht.

Zondag was het uiteraard Pasen en was vrijwel de hele stad gesloten. Toch was het er druk in de parkjes, op de pleintjes en in de voetgangersgebieden waar sketches opgevoerd werden en tango´s werden gedanst; het laatste overigens iets dat iedere avond plaatsvindt in de verschillende straten in het centrum. Geweldig om te zien; alleen telkens je hand op je portefeuille om de zakkenrollers voor te zijn... Iets dat niet alle Nederlanders in de gaten houden. Zo ontmoetten wij voor ons hotel een Nederlander die een dag eerder al zijn spullen kwijt geraakt was (pinpas, camera, paspoort en complete rugzak) toen hij even afgeleid werd door iemand die een vraag aan hem stelde in een internetcafé. Gelukkig kun je wel prima over straat lopen ´s avonds en zijn er veel behulpzame politieagenten op de been.

Andere gevaren liggen wellicht wel op de loer, langrazende, rookscherm optrekkende bussen en vallende televisie´s... Ja, je lees het goed, vallende tv´s. Waren namelijk op avenida Corrientes getuige van de opname van een nieuwe VW Polo reclame (AT Daan: Duitse platen, WOB-C7777, afkomstig dus uit Wolfsburg...), waarbij een tv naar beneden werd gegooid van een flatgebouw van een meter of zestig hoog; wat een klap was dat! De volgende dagen nog verschillende opname sets gezien voor deze commercial door de gehele stad. En dan nog het risico dat je aangevallen wordt door een groep demonstrerende gepensioneerde Porteños compleet met spandoeken en spuitbussen (inwoners van BA). Ze hadden het duidelijk gemunt op banken en leken niet veel op te hebben met de Argentijnse president gezien hun leuzen... (hoewel ons Spaans niet opperbest is konden wij de schuttingtaal toch prima ontcijferen)

Te voet, met een stadsplattegrond in de hand de nodige kilometers gemaakt en een aantal landmarks gefotografeerd. Waaronder het fameuze balkonnetje van Evita van het casa rosada (het regeringsgebouw) op Plaza de Mayo. Natuurlijk ook de Obelisco die gebouwd is om de oprichting van Argentinë te gedenken.

Indrukwekkend was ons bezoek aan de familie Duarte (Evita; Eva Peron) op Cementario de Recoleta. (Duarte omdat het namelijk gebruikelijk is in Argentinië om in het graf van je vader bijgezet te worden na je overlijden). Deze begraafplaats is gereserveerd voor de meer vermogende Porteños en dat is duidelijk te merken aan de imposante bouwwerken van marmer die daar te vinden zijn. Het ziet er uit als een soort dorpje inclusief straatjes en pleintjes. Ook een heel aparte gewaarwording was het feit dat de kisten bijna allemaal bovengronds geplaatst zijn en daadwerkelijk zichtbaar zijn voor de bezoekers van de begraafplaats.
Eerder lachwekkend was ons bezoek aan het nabijgelegen Centro Cultural de Recoleta. De meest vreemde kunstvoorwerpen. (We zullen een poging wagen om het over te brengen, maar we vrezen dat het, het nuchtere Nederlandse voorstellingsvermogen te boven zal gaan) propjes papier op de grond, schilderijen en foto´s van allerhande typmachines en soorten kaas. En piece de resistance een onbekende actionhero in de Argentijnse kleuren, die verzwolgen leek te worden door een bak aardappelpuree ?!?? Gelukkig slechts een entree van 30 eurocent... Na een discussie over de mate van illegaliteit om op een kunstvoorwerp te schrijven (een schoolbord met allerhande teksten...en krijtjes in een bakje erbij) werden we ´betrapt´; ´jongens, geen ruzie maken he!´ ´Shit, Nederlanders´ Voortaan maar wat voorzichtiger praten...

Gezien onze zwaar versleten gympies aan vervanging toe waren (Mike´s zool liet los en die van Robert stonken echt te heftig om nog ergens binnen te mogen), hebben we besloten nieuwe te kopen. Nu bleek dat de Argentijnen nog een stevige les voorraadmanagement kunnen gebruiken; na voor de zesde keer gesettled te zijn voor een zekere schoen, hadden ze ´m uiteindelijk ook in de gewensde maat. Dus niet de schoenen die we wilden, maar wel een van de goedkoopste. Hier was het onze beurt om Nederlanders te ´spotten´. Rene en Iris (een stelletje uit het oosten van Nederland) waren ook onder de indruk van de lage prijzen en het o zo trage winkelpersoneel. Uiteindelijk hebben ook zij schoenen kunnen vinden (zie hun post bij het vorige bericht).

Met onze kekke gympies mengden wij ons tussen Argenitië´s rijksten op de Hippodromo de Palermo. Machtig om 20 paarden op niet meer dan 2 meter afstand langs te zien denderen in volle rengalop onder luid gejoel van de grote gokkers. In dezelfde wijk Plaza Holanda bezocht, waar talloze rozensoorten gekweekt worden. Maar zoals altijd staat Nederland weer bekend om haar ´openmindedness´, zie onderstaande foto van het verbodsbordje...

Opmerkelijkheden:
- aanzienlijk meer Nederlanders hier
- belachelijk veel bussen (2-takt dieselaars, bah!)
- slechte trottoirs
- lekkende airco´s, pas op waar je loopt, het lijkt constant te regenen
- en als het echt regent, hoost het! en uren lang.
- op iedere hoek van de straat politieagenten, flyerende mensen en cambio-fluisteraars die je harde euro´s willen wisselen voor pesos. En als je verlegen zit om een leren jas... ook geen probleem

(helaas geen vaste telefoon in ons hotel, nauwelijks dekking wat betreft de gsm, vrijwel nergens XP en USB, maar we doen ons best

Robert & Mike