Hasta la vista Argentina

Na ons bliksembezoek aan San Martin de los Andes, wat net even te veel leek op Bariloche, zijn we verder gegaan naar Mendoza. Mendoza is de hoofdstad van de gelijknamige regio, waarbij het stadscentrum zelf relatief klein is met een inwoneraantal van circa 130k. Na de stad bekeken te hebben, moesten we tot de conclusie komen dat, op een aantal aardige pleintjes na, Mendoza-stad niet zoveel te bieden heeft. Wel opletten voor het open irrigatiesysteem door de gehele stad, dat parallel loopt aan het trottoir en een meter diep is...

De regio Mendoza staat bekend om haar goede wijngaarden (ongeveer 90% van de Argentijnse wijnen komt hier vandaan), iets dat wij uiteraard moesten controleren. Net even buiten het centrum in de deelgemeente Maipu, bezochten wij de wijngaarden van Bodegas (wijnhuis) La Rural. Na een leuke rondleiding door de wijngaarden en de productiehal, kwam het onderdeel waar wij voor kwamen: het proeven van de wijn. Ronde dronk met een vleug van wilde vanille eindigend met een gort droge strot... zeker omdat we s middags nog niets gegeten hadden. De droge strot deelden we met een Israeli en een Amerikaan en we besloten een aantal empanadas te gaan eten bij een lokaal eetcafeetje.

Rafting! Outdoorsport is nog een van de dingen waar Mendoza bekend om staat, gezien de ligging nabij de Andes. Met een boot vol Argentijnen trotseerden wij het ijs- en ijskoude smeltwater van de Rio Mendoza, WTF! hoe koud! Mike vond het nodig om toch een stukje te zwemmen en dook daarom (niet geheel) vrijwillig het water in. Na 20 kilometer klappertanden kwamen we doorweekt op het eindpunt aan. Een stevig zonnetje zorgde gelukkig snel voor de welkome verwarming.

Met een spierwitte gehuurde Ford Ka reden we de volgende dag (16/4) de Andes in richting Uspallata, via de Ruta 7, een van de meest indrukwekkende wegen van Argentinië. Rondom Uspallata vonden wij het verdacht veel lijken op de Tibetaanse Himalaya. Geheel toevallig was Brad Pitt ooit tot dezelfde conclusie gekomen en werd Seven Years in Tibet deels in Uspallata opgenomen Vanuit het dorpje, waar verder weinig te zien was, reden we door naar Puente del Inca. Dit gehucht wordt gekenmerkt door de natuurlijke rotsbrug over een riviertje en door de thermen. Onder de natuurlijke brug komt warm zwavelhoudend water uit de grond, waar enkele honderden jaren geleden een badhuis gebouwd is. De thermen zijn tegenwoordig sterk vervallen, maar dat weerhield ons niet even met onze voeten in het zwavelwater te gaan hangen... misschien eindelijk van die stinkpoten af

Na het verkwikkende bad reden we door naar de Aconcagua, met 6959 de hoogste berg buiten de Himalaya. Vanaf ongeveer 3000 meter boven zeeniveau zagen wij in de verte de top van deze berg met daarop de 300 meter dikke gletsjer.

s Ochtends brachten we de grijze Ford Ka terug naar het verhuurbedrijf met 400 Andes kilometers meer op de klok en vertrokken we met de bus richting Santiago de Chile. Hasta la vista Argentina! Zeker de moeite waard om nog eens naar toe terug te keren.

Groetjes,

Robert en Mike